زمینه: افزایش نمره عینک در ماه مبارک رمضان یکی از نگرانی های بیماران جوان نزدیک بین است.هدف: این مطالعه به منظور تعیین اثر روزه بر روی افزایش نمره چشم انجام شد.مواد و روش ها: در این بررسی توصیفی - مقطعی 118 نفر از دانش آموزان و دانشجویان پسر و دختر 15تا 25 ساله به شیوه آسان انتخاب شدند. این افراد از نظر بدنی سالم و نزدیک بین فیزیولوژیک بودند (نمره عینک-0.5تا -6 دیوپتر) و روزه می گرفتند. نمره چشم آنها قبل از ماه رمضان، پایان ماه شوال اندازه گیری شد. نتایج با برنامه آماری SPSS تجزیه و تحلیل آماری گردید.یافته ها: از گروه مورد بررسی 101 چشم چپ و 97 چشم راست مورد مطالعه قرار گرفت. میانگین سنی گروه 19.28 سال و متوسط تعداد روزه داری 23 روز بود. میزان افزایش نمره عینک بعد از رمضان برای چشم چپ 0.21 و برای چشم راست 0.24 دیوپتر بود. میزان افزایش نمره عینک در پایان ماه شوال برای چشم چپ 0.17 و چشم راست 0.14 دیوپتر بود. اختلاف بین ماه رمضان با ماه شوال با آزمون زوج ها معنی دار نشد.نتیجه گیری: با توجه به این که افزایش مشاهده شده تقریبا یکنواخت ادامه داشته و ارتباطی به ماه رمضان ندارد، لذا دانش آموزان و دانشجویان 15 تا 25 ساله که میوپ فیزیولوژیک می باشند، می توانند بدون نگرانی از افزایش بیش از حد نمره عینک روزه بگیرند.

سابقه و هدف: میوپی شایعترین عیب انکساری چشم با شیوع 25 درصد در کل جمعیت جهان بوده و اتیولوژی مختلفی از جمله نظری نقش کار نزدیک را با بروز بیماری گزارش کرده اند. از این رو، به منظور تعیین رابطه اشتغال به قالی بافی با بروز میوپی، این تحقیق در بیرجند در سال 1373 انجام گرفت.مواد و روشها: این مطالعه به هم گروهی بر روی 453 نفر قالی باف به عنوان گروه مورد و 100 نفر غیر قالی باف به عنوان شاهد که از نظر سن و جنس با یکدیگر یکسان شده بودند، صورت پذیرفت. این افراد همگی توسط یک نفر اپتومتریست و با استفاده از رتینوسکوپ و اتورفراکتومتر مورد معاینه های بینایی سنجی و توسط یک نفر چشم پزشکی مورد معاینه های چشمی قرار گرفتند و یافته های به دست آمده با آزمون Chi-Square مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. RR و AR اشتغال به قالی بافی با بروز بیماری تعیین گردید.یافته ها: شیوع میوپی در گروه مورد 29.2 درصد و در گروه شاهد 10 درصد (P<0.0005) میوپی در افراد که اشتغال به قالی بافی داشته اند، 2.9 برابر افزایش دارد و شیوع آستیگماتیسم میوپی در این افراد 4 برابر گروه شاهد بود (در کلیه رده های سنی) و ارتباط معنی داری بین میانگین های مدت اشتغال و ساعت های کار در روز با بروز و میزان میوپی وجود دارد (P<0.001).نتیجه گیری و توصیه ها: قالی بافی (کار نزدیک چشمی) می تواند به عنوان عامل در جهت ایجاد و یا تشدید میوپی دخالت داشته باشد و انجام تحقیقات تجربی را توصیه می نماید.

میوپی حاد به دنبال مصرف بعضی از داروها یک حالت نسبتا نادر است. یکی از این داروها توپیرامات است که برای درمان پیشگیرانه تشنج تجویز می شود. در این مقاله یک مورد میوپی حاد گذرا به دنبال مصرف توپیرامات گزارش می شود.بیمار معرفی شده خانم 28 ساله ای است که سابقه هیچ گونه بیماری چشمی نداشت. بیمار به دنبال مصرف توپیرامات و از روز قبل ازمراجعه دچارتاری دید شده بود. معاینات کامل چشمی نشان دهنده میوپی حاد دوطرفه بود که تقریبا 48 ساعت بعد از قطع دارو برطرف شد.پزشکان باید از عوارض چشمی این دارو آگاه بوده و نحوه برخورد صحیح با این عوارض را بدانند.

زمینه و هدف: نزدیک بینی از شایع ترین نوع عیوب انکساری چشم است. با توجه به اینکه تغذیه از جمله عوامل متعددی است که در ایجاد میوپی دخیل میباشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان تاثیر روزه داری بر مقدار میوپی در طی ماه مبارک رمضان انجام شد.روش بررسی: مطالعه به صورت توصیفی – تحلیلی بر روی 122 چشم از 61 نفر انجام شد. جامعه مورد بررسی افراد میوپ مذکر با درجه نزدیک بینی 0.50- تا 8.00- دیوپتر در سنین 50-22 سال بودند.  قبل از ماه مبارک رمضان کلیه افراد تحت معاینه کامل چشمی قرار گرفتند و عیب انکساری آنها با روش Cycloplegic refraction اندازه گیری شد. پس از پایان ماه مبارک رمضان در افرادی که توفیق روزه داری به مدت حداقل 29 روز را داشتند مجددا معاینات چشمی شامل حدت بینایی و عیب انکساری و معاینه با Slit lamp و فوندوسکپی انجام شد و نتایج قبل و بعد از روزه داری با استفاده از آزمون t زوج مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی بیماران 11.24±31.20 (دامنه 50-22) سال بود. حدت بینایی تمام بیماران 20.20 بود. میانگین عیب انکساری افراد قبل و پس از روزه داری به ترتیب 2.80±3.21- و 3.00±3.16- دیوپتر به دست آمد (P>0.05).نتیجه گیری: روزه داری در افراد مذکر بالای 22 سال موجب تغییر مقدار میوپی نمی شود.

هدف: در دهه گذشته، مطالعات متعددی روی استفاده از جراحی لیزیک برای نشان دادن نقش آن برای درمان میوپیا (نزدیک بینی) آستیگماتیسم انجام شده است. این مطالعه جهت بررسی نتایج و اختلالات حاصل از استفاده از لیزیک در درمان نزدیک بینی و آستیگماتیسم در مرکز لیزیک بیمارستان نمازی، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شده است.مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده نگر 60 چشم از 37 بیمار مبتلا به آستیگماتیسم و نزدیک بینی با متوسط تطابق قبل از جراحی در حدود -5.6 ± 2.15 D و متوسط آستیگماتیسم قبل از جراحی 27/2- تحت درمان با لیزیک قرار گرفتند. در فاصله 24 ساعت، یک هفته، 1، 3 و 6 ماه پس از لیزیک میزان حدت بینایی آنها بررسی شد.نتایج: متوسط میزان تطابق در رفراکش بیماران به طور معنی داری از 91% پس از یک هفته به 90% ، 89% و 85% به ترتیب پس از گذشت 1، 3 و 6 ماه از عمل لیزیک رسید. متوسط میزان آستیگماتیسم قبل از عمل جراحی به 77% پس از یک هفته رسید و به ترتیب پس از 1، 3 و 6 ماه از عمل این مقادیر به 71%، 68% و 60% کاهش یافت. 55% بیماران، میزان بهترین حدت بینایی تصحیح شده 10/10 قبل از عمل جراحی داشتند که این مقدار پس از عمل تا 72% افزایش یافت. حدت بینایی تصحیح نشده پس از یک هفته از عمل 43%، یک ماه 45%، سه ماه 55% و شش ماه 8/4% بدست آمد. کاهش پس از عمل در BCVA  در 6% از چشمها دیده شد اما بیشتر از دو خط دیده نبود.  نتیجه گیری: عمل لیزیک می تواند BCVA و UCVA قابل قبولی پس از عمل ایجاد نماید. این روش، درمانی موثر و ایمن برای آستیگماتیسم نزدیک بینی محسوب می شود اگرچه برای تعیین میزان پایداری آن نیاز به مطالعات تکمیلی است.

مقدمه: عیوب انکساری از شایع ترین شکایات چشمی افراد است که راه های درمانی متفاوتی برای آن وجود دارد. در این مطالعه، دو نوع لنز فاکیک داخل چشمی Artiflex و (ICL) Implantable Contact Lens در درمان میوپی با درجه بالا مورد مقایسه قرار گرفتند.روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که بر روی 40 چشم از 20 بیمار که به کلینیک چشم پزشکی مراجعه نموده بودند انجام شد. به صورت تصادفی در 20 چشم لنز Artiflex و در چشم مقابل آنها لنز ICL گذاشته شد. پس از 6 ماه دید اصلاح نشده، بهترین دید اصلاح شده، فشار داخل چشمی، اسپکولار میکروسکوپی، حساسیت کنتراست و بروز کاتاراکت و واکنش سلولی در اتاق قدامی در دو چشم بررسی مقایسه شد.یافته ها: در این مطالعه تفاوت آماری قابل ملاحظه ای بین دو گروه از نظر دید اصلاح نشده، بهترین دید اصلاح شده، فشار داخل چشمی، بروز کاتاراکت، حساسیت کنتراست و اسپکولار میکروسکوپی 6 ماه پس از عمل مشاهده نشد. در 40 درصد بیمارانی که لنز Artiflex داشتند واکنش سلولی در اتاق قدامی بروز کرد ولی در هیچ یک از مواردICL  این واکنش دیده نشد.نتیجه گیری: هر دو نوع لنز، لنزهای ایمن، با نتیجه قابل پیش بینی برای درمان میوپی با درجه بالا هستند و تفاوتی در نتایج این دو لنز به جز بروز بیشتر واکنش سلولی در اتاق قدامی در گروه Artiflex دیده نمی شود.

در حدود 20 تا 25 درصد افراد جوامع بشری مبتلا به میوپی هستند. با عنایت به اهمیت روزه داری در دین مبین اسلام و مشکل روانی که افراد میوپ در رابطه با افزایش شماره چشم دارند، مطالعه حاضر به منظور تعیین رابطه روزه داری با تغییرات میزان نزدیک بینی در مراجعه کنندگان به کلینیک اپتومتری دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در زمستان 1377 که مصادف با ماه مبارک رمضان بود، انجام گرفت.  پژوهش حاضر با روش تحلیلی از نوع هم گروهی(Cohort)  بر روی 100 نفر از بیماران مرد با گروه سنی 40-21 سال و میزان میوپی 1 تا 6 دیوپتر صورت پذیرفت. 50 نفر از این بیماران که در طول ماه روزه می گرفتند، به عنوان گروه مورد(Case)  و 50 نفر دیگر که در طول این ماه روزه نمی گرفتند، به عنوان گروه شاهد(Control)  انتخاب شدند. دو گروه از لحاظ سن، میزان تحصیلات، وضعیت تاهل و سابقه میوپی در خانواده مشابه بودند و هیچ کدام بیماری زمینه ای نداشتند. یک روز قبل از ماه مبارک رمضان و در آخر ماه مبارک از بیماران معاینه کامل چشمی شامل: بررسی میزان دید، میزان میوپی، سگمان قدامی، انحنای قرینه، اندازه گیری فشار چشم و اندازه گیری وزن انجام و در فرمهای اطلاعاتی ثبت گردید. یافته های حاصل باt - test  و Paired t - test و در مواردی که انحراف معیار حداقل برابر میانگین بود با آزمونMann-Withney  مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.  به لحاظ سن، میزان تحصیلات، وضعیت تاهل، حدت بینایی، کراتومتری و سابقه میوپی در خانواده از نظر آماری اختلاف معنی دار وجود نداشت اما از نظر میزان میوپی، اختلاف معنی داری بین چشم راست و چشم چپ افراد روزه دار یک روز قبل و روز آخر مشاهده گردید (0.05>P) اما این اختلاف 4 درصدی دیوپتر از نظر بالینی با توجه به حدت بینایی معنی دار نیست. از نظر وزن، در شروع پژوهش اختلاف معنی داری در دو گروه موجود نبود ولی در خاتمه اختلاف معنی داری دیده شد (0.05>P). در مورد فشار چشم، اختلاف معنی داری در ابتدای تحقیق و پایان آن وجود داشت (0.001>P).  یافته های حاصل از این تحقیق بیانگر آن بود که روزه داری تاثیری در بالا بردن میزان میوپی چشم ها ندارد. با توجه به این که پژوهش در زمستان انجام گرفت، پیشنهاد می شود پژوهشی دیگری در فصل تابستان با همین شرایط به عمل آید.

هدف: بررسی خصوصیات و انسیدانس جداشدگی رگماتوژن شبکیه (RRD) در چشمهای میوپ پس از عمل لیزیک. مواد و روشها: در این مطالعه بطور گذشته نگر، پرونده 49 بیمار مبتلا به جداشدگی رگماتوژن شبکیه پس از عمل لیزیک بر روی 59424 چشم بررسی شد. انسیدانس و عوامل خطر ساز احتمالی RRD پس از عمل لیزیک تعیین شد. یافته ها: عمل لیزیک بر روی چشمهای میوپ با اسفریکال اکیوالان در محدوده 0.75- تا 26.5- دیوپتر (میانگین 3.5 6.10±- دیوپتر) انجام شد. 49 چشم پس از فاصله زمانی 1.5 تا 76 ماه پس از لیزیک (میانگین 21.7 27.3± ماه) دچار RRD شدند، متوسط عیب انکساری در این 49 چشم قبل از عمل لیزیک 3.9 8.6±- دیوپتر بود. متوسط سن بیمارانی که دچار RRD شدند 11.2± 38.2 سال بود. 35 بیمار (71.4%) مرد بودند. انسیدانس تجمعی (cumulative incidence) برای RRD پس از لیزیک برابر( 0.109-0.061 CI: 0.082%( 95% و انسیدانس سالانه برابر( 0.042-0.023 CI: (95% 0.032% محاسبه شد. شایعترین محل break کوادران سوپریورتمپورال بود (22.7%). جنس مذکر، سن بالاتر و میوپی بالاتر قبل از عمل لیزیک ارتباط قابل توجهی با انسیدانس RRD پس از لیزیک داشتند (P<0.001). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، پس از درمان پروفیلاتیک ضایعات محیطی شبکیه با ریسک بالا، لیزیک عامل خطرساز اضافه ای در جهت ایجاد RRD پس از لیزیک بنظر نمی رسد، اما به بیماران باید در مورد احتمال ایجاد RRD بعنوان عارضه احتمالی میوپی تذکر داده شود. بیماران مذکر، با سن بالاتر و میوپی قبل از عمل بالاتر ممکن است ریسک بالاتری از جهت ایجاد RRD داشته باشند.

مقدمه: جراحی های رفراکتیو قرنیه ممکن است سبب تغییر شکل آن شوند. در این مطالعه به بررسی تغییرات انحنای سطح خلفی قرنیه پس از عمل PRK یا Excimer laser photo refractive keratectomy در بیماران با میوپی بیشتر از 6 دیوپتر پرداختیم.روش ها: این تحقیق در 107 چشم از 57 بیمار با عیب انکساری بیش از 6 دیوپتر انجام شد. تمام افراد تحت PRK قرار گرفتند و پس از 4 ماه دوباره معاینه شدند. انحنای سطح خلفی قرنیه قبل از عمل و 4 ماه پس از عمل توسط دستگاه Orbscan II بررسی شد.یافته ها: شعاع انحنای قرنیه در قسمت خلقی (BFS یا Best fitted sphere) در زون های 3، 5، 7 و10  میلی متری قبل از عمل به ترتیب 0.222±6.089 و 6.137±0.253 و 0.268±6.299 و 0.312±6.506 میلی متر بود. این مقادیر بعد از عمل به ترتیب 0.362±5.673،0.341±5.809، 0.309±6.056 و 0.334±6.347 میلی‎متر بودند.نتیجه گیری: PRK در بیماران با میوپی بیش از 6 دیوپتر باعث تغییرات قابل ملاحظه ای در زونهای مختلف قرنیه در سطح خلفی می شود. این تغییرات در زون 3 میلی متر بیشترین و در زون 10 میلی متر کمترین مقدار را داشت.

هدف: گزارش یک مورد عارضه افزایش IOP در اثر استفاده از استرویید موضعی و کراتیت و میوپی گذاری ناشی از آن بعد از عمل لیزیک. روش: خانم 29 ساله ای با تشخیص نزدیک بینی و آستیگماتیسم تحت عمل لیزیک دو طرفه قرار گرفت. بیمار سابقه بیماری چشمی نداشت و معاینات چشمی در حد نرمال بود. دو هفته بعد از عمل بیمار به علت کاهش دید هر دو چشم بخصوص چشم راست مراجعه کرد. دید بدون اصلاح چشم راست 1/10 و در چشم چپ 8/10 بود و در معاینه Slit Lamp فقط کدورت قرنیه در Interface وجود داشت. رتینوسکوپی چشم راست را -7.5-2.25×10 و چشم چپ را -0.5-2.00×15° نشان می داد.IOP  دو چشم با دستگاه Applanation به ترتیب 37 و 27 میلیمتر جیوه بود. بیمار برای دو هفته به طور مکرر از استرویید موضعی استفاده کرده بود. نتایج: پس از قطع استرویید تاپیکال داروی تیمولول موضعی و استازولامید سیستمیک جهت کاهش IOP تجویز شد. بعد از 2 هفته، کدورت قرنیه و میوپی کاملا از بین رفت و IOP در دو چشم 15 میلیمتر جیوه بود. دید بدون اصلاح در چشم راست و چپ 10/9 بود. نتیجه گیری: Pressure Induced Stromal Keratitis (PISK) پدیده ای است که کمتر به آن توجه شده است. تشخیص سریع این عارضه LASIK بسیار مهم است و افتراق آن با DLK ضروری به نظر می رسد، زیرا در اولی کورتیکواسترویید را باید قطع کرد و داروهای کاهش دهنده IOP تجویز کند و در دومی افزیش دوز استرویید یا اقدامات دیگر درمانی باید انجام شود. میوپی در چند روز بعد از عمل LASIK می تواند همراه با افزایش IOP باشد. در این افراد اقدامات سریع و مناسب می تواند از ایجاد تغییرات میدان بینایی جلوگیری کند.